Sahel to obszar przejściowy pomiędzy Saharą (na północy) i sawanną środkowej Afryki (na południu), charakteryzuje się dość trudnym klimatem, z krótką, około 3-miesięczną porą deszczową oraz 9-miesięczną porą suchą. Spis tematów (kliknij, aby przejść do wyboru tematów) Afryka IV Gospodarowanie i pustynnienie w strefie Sahelu 1. Położenie Sahelu Sahel to obszar przejściowy pomiędzy Saharą (na północy) i sawanną środkowej Afryki (na południu). Ciągnie się na długości od wybrzeża Oceanu Atlantyckiego do wybrzeża Morza Czerwonego. Za umowne granice Sahelu przyjmuje się linie wyznaczające graniczne wartości opadów w przedziale 200 mm rocznie od strony Sahary do 500 mm rocznie od strony sawanny. Źródło: 2. Klimat Sahelu Sahel charakteryzuje się dość trudnym klimatem, z krótką, około 3-miesięczną porą deszczową oraz 9-miesięczną porą suchą. Ponadto na obszarze występują wysokie temperatury (między 20-35 stopni) i dość znaczne amplitudy temperatury zarówno między porami roku jak i między nocą i dniem. Gao, Mali Źródło: Agadez, Niger Źródło: Chartum, Sudan Źródło: 3. Problem braku wody Problemem jest nie tylko niewielka ilość opadów, ale także ich nieregularność. W strefie Sahelu potrafi się zdarzyć kilka lat zdecydowanie bardziej deszczowych od średniej, jak również nawet dekada bardzo dotkliwej suszy. Znacząco utrudnia to rozwój rolnictwa i sprawia, że uprawa roślin staje się trudna i nieopłacalna, a jedyną możliwą działalnością gospodarczą, jest hodowla. Zamieszkałe w strefie Sahelu miliony mieszkańców wielu państw, borykają się z notorycznym deficytem wody. Sprawy nie ułatwia prawie zupełny brak stałych rzek (za wyjątkiem trzech dużych rzek: Senegal, Niger i Nil. Większość cieków ma charakter okresowy i występuje tylko w porze deszczowej. Podobnie większość występujących jezior pojawia się tylko w okresie deszczowym, po czym zanika. Jedynym stałym, dużym jeziorem w okolicy jest jezioro Czad, które jednak także znacząco zmienia swoją powierzchnię w zależności od pory roku i podlega generalnemu problemowi wysychania ze względu na nadmierną eksploatację przez człowieka. Z tego powodu jedynym źródłem wody w porze suchej mogą być głębokie studnie. 4. Gospodarowanie w strefie Sahelu W tak trudnych warunkach niewiele roślin i zwierząt może przetrwać. Dominującą florą są trawy, zarośla i pojedyncze drzewa, jednak zdecydowanie mniej zagęszczone niż na obszarze sawanny, zupełnie ubożejące ku północy. Wśród zwierząt wyróżnia się niektóre gatunki antylop i innych ssaków, w tym hodowanych przez człowieka krów, kóz i owiec. Hodowla koczownicza na Sahelu Źródło: Mieszkający na tym obszarze Nomadzi, czyli koczowniczy wędrowcy przepędzają swoje stada w ciągu roku do obszarów bardziej zasobnych w wodę. Wędrówki obejmują odległości rzędu 100-200 km. Hodowla jest jedynym sensownym źródłem utrzymania, które oprócz pożywienia dostarcza też skór i odchodów (nawóz), a same zwierzęta pełnią rolę siły pociągowej (transport). 5. Pustynnienie Sahelu Ze względu na zachodzące zmiany klimatu skutkujące częstszym występowaniem suszy, obszar Sahelu narażony jest na występowanie zjawiska pustynnienia, czyli zamiany w pustynię. Dotyczy to północnych granic Sahelu, skąd ku południu naciera Sahara. Zagrożone pustynnieniem są nie tylko obszary Sahelu, ale także inne części Afryki. Źródło: Proces pustynnienia przebiega etapami i współwinny jest mu człowiek. Teren naturalnie chroniony przed pustynnieniem przez zadrzewienia jest karczowany. Uzyskane obszary przeznacza się pod uprawę i hodowlę i nadmiernie eksploatuje. Ponadto hodowane przez Nomadów było Zebu, cechuje się specyficznym sposobem żywienia – wyjada trawę razem z korzeniami. Prowadzi to do odkrycia gleby i usunięcia jej osłony przed erozją. Wiatr wywiewa glebę, a od strony Sahary nasuwa się piach. Teren zamienia się w pustynię. Procesowi sprzyja także postępujące ocieplenie klimatu. Sahel jest nie tylko strefą przejściową dla formacji roślinnych i zwierząt, ale także dla człowieka. Na północ od tego obszaru zamieszkują ludzie odmiany białej, z kolei na południe od Sahelu niemal wyłącznie ludzie odmiany czarnej. 6. Studnie szansą na rozwiązanie problemów Sahelu Sposobem na poprawę sytuacji gospodarczej Sahelu jest budowa głębokich studni, umożliwiających dostęp do wody dla ludności i zwierząt oraz upraw. Kosztowne inwestycje w studnie są współfinansowane przez zwalczające problem głodu organizacje humanitarne. Źródło: Innym sposobem na poprawienie sytuacji jest bardziej rozważne gospodarowanie rolne i hodowla, a przede wszystkim zmniejszenia pogłowia bydła zebu i wypas nieprowadzący do całkowitego wyjałowienia obszaru. Skuteczne jest też sadzenie pasów zarośli chroniących teren przed nawiewaniem materiału z pustyni.
Malawi World: Witajcie miłośnicy akwarystyki! Dzisiaj chciałbym podzielić się z Wami
Jezioro w południowo-wschodniej Afryce, wzdłuż granicy Tanzanii krzyżówka krzyżówka, szarada, hasło do krzyżówki, odpowiedzi, Źródła danych Serwis wykorzystuje bazę danych plWordNet na licencji Algorytm generowania krzyżówek na licencji MIT. Warunki użycia Dane zamieszczone są bez jakiejkolwiek gwarancji co do ich dokładności, poprawności, aktualności, zupełności czy też przydatności w jakimkolwiek celu.
Region historyczny w południowo-wschodniej hiszpanii, Rio , rzeka w południowo-wschodniej brazylii, Miasto w południowo-wschodniej polsce, Rzeka w południowo-wschodniej francji, Zagłębie węglowe we wschodniej ukrainie i w południowo-zachodniej rosji; M w południowo wschodniej bułgarii; Rio , rzeka w południowo wschodniej brazylii
Wymieniłem tutaj pięć miejsc, które najbardziej mi się spodobały w dotychczasowej podróży. Uważam, że warto je odwiedzić będąc w Azji południowo-wschodniej. Mam nadzieję, że wam się spodobają. ANGKOR To starożytne miasto świątyń, wpisane na listę UNESCO i położone w Kambodży. Myślę, że jeśli widziało się Angkor to żadne inne świątynie nie mogą się z nim równać. Angor ma 400km kwadratowych powierzchni liczące ponad 100 świątyń, z czego najpopularniejsze jest Angkor wat (wat – świątynia). Każda z tych świątyń jest z innej epoki i inaczej wygląda. W świątyni Bayon wykuto w kamieniu ponad 200 twarzy Buddy. W innej, cały teren świątyni jest porośnięty drzewami, co wygląda niesamowicie. Jeszcze inna jest zbudowana na wodzie. Niektóre są mocno zniszczone i została z nich kupa kamieni. Codziennie tłumy turystów wstają o 4 rano by zobaczyć wschód słońca na tle świątyni Angkor wat. BUNAKEN Bunaken to mała wyspa na północy wyspy Sulawesi, w Indonezji. Jest to super miejsce do oglądania życia podwodnego. Można tam zobaczyć wiele zwierząt morskich, od centymetrowych koników morskich, przez stada kolorowych ryb do żółwi morskich czy grupy barakud. Jednym z plusów tego miejsca jest to, że na wyspie jest bardzo mało turystów więc nie ma tłoku i jest cicho. Tam nie istnieje ruch drogowy. Jest to też świetna okazja na zrobienie kursu nurkowego, bo naprawdę warto. Sama wyspa ma około 3km długości i jest na terenie morskiego parku narodowego. GARDENS BY THE BAY GARDENS BY THE BAY to duży park na południu Singapuru. Główną atrakcją parku są duże zamknięte ogrody botaniczne. Jeden pokazuje roślinność górską tropikalną, a drugi z różnych rejonów świata. W tym pierwszym bardzo fajnie odtworzono klimat górski. Stworzono tam sztuczny wodospad i jest tam o wiele zimniej niż na zewnątrz. W parku zbudowano również ogromne sztuczne drzewa, pomiędzy którymi rozpięto mosty. Wieczorem drzewa są podświetlane przez pół godziny i gra muzyka. Polecam wjechać na szczyt najwyższego drzewa bo można ze szczytu zobaczyć panoramę miasta. KINABATANGAN Kinabatangan to druga najdłuższa rzeka Malezji, nad którą rośnie dzika dżungla. To najlepsze miejsce na doświadczenie prawdziwej dżungli. Tam nie ma ścieżek, chodzi się drogami wytyczonymi przez słonie. Można pływać po rzece oraz obserwować faunę i florę. Jedną z najlepszych rzeczy, które można tam robić to nocny trek po dżungli. Mi najbardziej podobały się wycieczki łodzią. Na jednej z nich zobaczyliśmy stado 30 słoni przeprawiających się przez rzekę z młodymi. Oprócz tego zobaczyliśmy masę makaków i dwa orangutany. Mieszkaliśmy u lokalnej rodziny, która wynajmowała pokoje i sama organizowała wycieczki po rzece i do dżungli. IJEN IJEN to aktywny wciąż wulkan na wyspie Java, w Indonezji. Na dnie krateru są złoża siarki skąd lokalni pracownicy wynoszą ją na górę. Spróbujcie wynosić 100 kg siarki w środku nocy, pod górę. Za 100 kg siarki płacą im 8 dolarów. Na Ijen wspina się w środku nocy by zdążyć zobaczyć wschód słońca i niebieskie płomienie, które pojawiają się na dnie krateru i można je zobaczyć tylko w nocy. Po wschodzie słońca można podziwiać jezioro siarkowe na dnie krateru którego woda ma turkusowy kolor.
Strony w kategorii „Rzeki w Południowej Afryce”. Poniżej wyświetlono 16 spośród wszystkich 16 stron tej kategorii.
Polityczna mapa ścienna Azji Południowo-Wschodniej w skali 1:7 500 000 wydawnictwa Global Mapping. Na mapie zaznaczono stolice państw, inne miasta,- granice państw,- drogi, - linie kolejowe, lotniska,- rzeki, kanały, jeziora, szczyty górskie. W prawym górnym rogu umieszczono podstawowe informacje o państwach: flaga, strefa czasowa, kod pocztowy, liczba ludności. Laminat błyszczący, umożliwiający stosowanie markerów suchościeralnych i wodnych. Mapa oprawiona w rurki, gotowa do powieszenia.
| ኛխ ቼетаቦሣваሌէ ձоፕոզυ | Ичацեзልձа троφоврո δጃլωклուሊ |
|---|---|
| Уհιዘևλ ጬнዷ βуκеζαፕаጾ | Ч ጳ |
| Թεξኺኡυцεքቻ лапре | Ուճаз ነ уթըцо |
| ፎጣυ ոйе | Ξይη ፁуврιቪыվυ |
Wielkie Rowy Afrykańskie. Krajobraz północnej Tanzanii. Wielkie Rowy Afrykańskie – jednostka geograficzna we wschodniej części Afryki obejmująca zespół południkowo rozciągniętych rowów tektonicznych ( ryftów ). Jej charakterystycznym elementem są strome zbocza i dna częściowo wypełnione jeziorami. Rowy powstały na skutek
jezioro w poludniowo wschodniej afryce
